Şatonun kilidini aç.
Ampul bozuldu.
Lambanın elektriği kesildi.
Ay dede gitti, el salladı
Ali gülümsedi
Hikaye bitti.
–Elif
Bu kısacık hikaye, geçen hafta Adana Bilim şenliğinde, 7 yaşlarında bir öğrenci tarafından yazıldı. Şenlikteki İnovasyon ve Girişimcilik Atölye standımda hikaye küplerini eline alıp kendince hikayeler üretmek isteyenler için bir defter bulundurmuştum masanın üzerinde. Yazmak isterseniz bu deftere yazın, mutlu olurum demiştim. Kalabalık sırasında bazı hikayelerin yazılmasına şahit olamadım ama eve gidip defteri elime aldığımda pek çok hikaye yazıldığını görüp mutlu olmuştum. Yukarıda paylaştığım da bunlardan biri. Bazen kısacık cümleler çok şey ifade edebilir bir hikaye içinde. Bu kısacık hikayenin içinde de çok özel şeyler var, buna eminim.
2018 yılında da kendi hikayelerimizi yaşadık. Değer kattıklarımız, öğrendiklerimiz, paylaştıklarımız, unuttuklarımız, kalbimize gömdüklerimiz, kırdıklarımız, kırıldıklarımız… Hepsi değerli, buna inanın.
Hayatımızda tıpkı küçük Elif’in hikâyesinde olduğu gibi, bozulan ampuller de vardı, elektriği kesilen lambalar da 🙂 El sallayıp giden ay dedelerimiz de oldu mutlaka… Ama eminim ki bir gün geldi güneş, “merhaba” dedi hepimize.
Ali gibi gülümseyenler, güneş gibi hayatımıza ışık ve sıcaklık kattı.
Önemli olan hikayelerin sonunu gülümseyerek bitirmek değil; bir sonraki hikâyeye gülümseyerek başlamak.
Yeni Yılın hikayelerine siz de gülümseyerek başlayın…
