Birkaç gündür 2 yaş sendromu ile ilgili yazılar okuyorum ve şimdi Yaren’imi daha iyi anlıyorum. Bebeklerde 12 – 36 ay dönemlerinde gerçekleşen bu durum oğlan bir süreç ve anne-babaların bu dönemde daha sabırlı ve daha dikkatli olmaları gerekiyormuş. Yaren bazı zamanlar hırçınlaştığı zaman neden böyle diye kendi kendime sorgularken bunun olağan bir süreç olduğunu öğrenmem beni biraz rahatlattı. En azından önümdeki süreci ve ne yapmam gerektiğini daha iyi biliyorum.
Yaren’imin şimdilerdeki favorileri ise merdiven çıkmak, parka gitmek, köpeklerle oynamak ve top oynayan bir grubu gördüğünde direkt olarak grubun içine girerek topla oynamaya başlamak. Ayrıca geçen hafta ilk defa kendi başına merdiven çıkmaya bile başladı.
Köpekleri seven fakat bir o kadar da korkan birisi olarak kızımın hiç korkmadan köpeklere yanaşması hatta üstlerine atlaması çok şaşırttı beni. Bir köpek gördüğünde hemen yanına koşturuyor ve hiç çekinmeden onu okşamaya başlayarak gülücükler atmaya başlıyor. Aslında hayvanları sevmesini ve benim gibi korkmasını istemiyorum. Ama ileriki yaşlarda eve bir hayvan beslemek isterse de ne yapacağımı tam biliyorum. Sanıyorum bunu o süreç geldiğinde düşüneceğim. 🙂
