Yeniden Merhaba
Bu sayfalar uzun zaman beni bekledi sessizce, ama bir yandan da hadi gel artık dedi.
Ama yapamadım. Bu molaya ihtiyacım vardı belki de bilmiyorum. Bazen kelimeler geleceği zamanı çok iyi bilirler. Kelimeler geldiği zaman da yazmaya başlarsınız.
Bu sessizlik döneminde yaşadıklarım beni derin bir sessizliğe gömdü. İyi oldu belki de bilmiyorum ama bu sessizlikten çıkmaya karar verdiğimde eski ben olmadığımı da fark ettim. Yaşadıklarım beni çok değiştirmişti. Bu dönemde sadece yazmayı değil, okumayı da bıraktım. Kendim bile şaşırdım buna. Elime aldığım her kitabı, bir sayfasını bile bitiremeden geri bıraktım.
Saatlerce düşündüğüm zamanlarım oldu. Sessizce yürüdüm. Müzik dinlemeden asla yürümem dediğim ben, bu dönemde sessizce yürüdüm. Hiçbir şey dinlemeden.
Çok şey öğrendim… Bazen sessiz kalmak da size bir şeyler öğretebiliyor..
Güçlü bir kadın olmanın size bazı şeyleri de kaybettirebileceğini öğrendim. Dimdik ayakta durmanın size bir bedeli olduğunu yaşayarak öğrendim.
En önemlisi de öfkenin sizi nasıl da içten içe yiyip bitirdiğini yaşayarak öğrendim. Bu dönemde öfkemi atamadım, ama yola devam etmek için de onu içimde bir yerlere gömme kararı verdim. En derine…
Ama biliyorum ki, gömdüğüm yerden bana sinsice gülüyor. “Sen beni buralara attın ama benden kurtulamadın, ben halen buradayım” diye haykırıyor. Bazen de onu gömdüğüm için bana öfkeleniyor. Evet öfkem bana öfkeleniyor. İşte o zaman bulunduğu yerden ani çıkışlar yapıyor. İnanılmaz bir duygu ile işte o zaman midem bulanmaya başlıyor ve aldığım kararların doğruluğunu yeniden sorgulamaya başlıyorum. Öfkem işte o zaman, “bak, ben hep kazanırım” diyor. Sonra yine onu gömüyorum. Ama biliyorum ki, onu atamadığım sürece bu böyle gidip gelecek.
Ve yine buradayım.
Kahretsin ki ben yine güçlü kadın kalmaya karar verdim, yine güçlü olacağım, hatta eskisinden daha güçlü.
Ve bendeki öfkem, bana yine içerden gülüyor. Bir süre daha benimle olacak. Onu içimden gönderme yolunu bulduğumda ondan tamamen kurtulacağım. Bir süre daha benimle olacak ama doğru yolu bulmam için de zamana ihtiyacım var, bunu da çok iyi biliyorum. Yazarak kurtulacağım belki de, ya da konuşarak bilmiyorum. Yeni kararlar almam gerekirse, onu da yapacağım. Ama zamanı geldiğinde öfkem kimseye zarar vermeden benden akıp çıkacak.
Hoş geldim sayfama, iyi ki geldim. Yazmak güzel… okumak ayrı bir güzel. Yeniden başladım okumaya… 🙂
Ve bu satırları okuyan sizler de hoş geldiniz….
