Zaman zaman kızımla küçük “Beyin Fırtınaları” yaparız.. Meslek alışkanlığı diyelim. Sanayicilerle sürekli yaptığım bir etkinlik ama çocuklarla da yapılması gerekiyor bence..
Dün akşam da uyku öncesi yatakta küçük bir fırtına yapmaya çalıştık. Tam bir komediydi.. 🙂 Aşağıda, aramızdaki beyin fırtınası diyaloğunu aynen aktarıyorum. Neden komedi olduğunu anlayacaksınız.. 🙂
Beyin Fırtınamız…
Ben: Annecim hadi gel bir beyin fırtınası yapalım. Ben sana bazı sorular soracağım ve senden o sorularla ilgili düşüncelerini ve fikirlerini isteyeceğim.
Yaren: Tamam yapalım, hadi ilk soruyu sor..
Ben: Eveet, ilk soru geliyor, Issız bir adaya düşmüşsün ve ayağında ayakkabı da yok. Adayı keşfederken de ayaklarına çalılar batıyor. Ayakların için nasıl bir çözüm bulurdun.?
Yaren: Adaya ayakkabı ile düşerdim.
Ben: !!!!!! Annecim, ayakkabısız düştüğünü farz et. 🙂
Kahkahalar….:) 🙂 🙂 🙂
Yaren: Anne, bu arada ıssız adaya nasıl düştük ki, öyle hemen pat diye düşülmez ki. Sen de abarttın.
Ben: !!!!!!! Yahu annem, düştüğünü farz et.
Yaren: Tamam, pekiiii, bir düşüneyim. Hımmm, hani şu büyük cevizler vardı ya, içinden süt çıkıyor..
Ben: Hindistan cevizi mi?
Yaren: Evet onlardan.. Hindistan cevizini alır, ortadan ikiye kırar ve her bir parçasını ayaklarıma bağlardım.
Ben: Süper fikir…:), Tamam ikinci soru geliyooooorrr.
Yaren: Sor anne, çok eğleniyorum…. 🙂
Kahkahalar…. 🙂 🙂 🙂 🙂
Ben: Senden bir kütüphane tasarlamanı istiyorlar.. Farklı bir şey olsun diyorlar. Nasıl bir kütüphane olmasını isterdin.? Nasıl bir tasarımın olurdu?
Yaren: Benden niye istiyorlar ki?
Ben: !!!!!!!!!! Yahu annem istiyorlar işte, bunu sorgulama, çözümü düşün.
Kahkahalar….. 🙂 🙂 🙂 🙂
Yaren: Tamam, ama hemen şimdi söyleyemem.
Ben: !!! Neden?
Yaren: Çizmem lazım, tasarım dediğin için bir kağıt kalem lazım bana..
Ben: Kağıtsız yap, düşüncelerini söylemen yeterli şimdilik.
Yaren: Yok olmaz. Bir de bana daha uzun zaman lazım.. Daha sonra çizeyim olur mu? Aklıma şimdi bir şey gelmedi. Çizerek daha iyi olur.
Ben: Tamam. Peki o zaman son soru geliyor.
Yaren: Anne, son soru olmasın ya çok eğleniyorduk..
Ben: Uyku zamanı, başka zamanlarda da yaparız bu beyin fırtınasını.. Eveeeett, son sorun şu, Issız bir adaya düşmüşsün..
Yaren: Yine mi düştük anne….. 🙂
Kahkahalar….. 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Ben: Evet yine düştük 🙂 Yanına alacağın üç şey ne olurdu?
Yaren: Pofuduk (En sevdiği oyuncağı), yiyecek, su.. Ama üç şey yetmez bana anne. Bir de bir hamak, kitap, telefon, el feneri, radyo..
Ben: !!!!!!!! Annem tatile gidiyorsun sanki..
Yaren: Anne, hamakta yatıp kitap okurum ya da müzik dinlerim ya da telefonda oyun oynarım.. Bir de seni de yanına alırım. Çünkü tek başıma uyuyamam adada.
Kahkahalar…. 🙂 ) 🙂 🙂
Kocaman Sarılmalar. 🙂
Ve The End..
Devamı gelecek… 🙂
