Sevgili kızım
Kaç gündür süren keyifsizliğimizin nedenini az çok anladın. Senden her ne kadar haberleri uzak tutmaya çalıştıysak da sonunda yine senin dikkatin ön plandaydı. Anne işçilere ne olmuş diye sordun.
Dilim döndüğünce sana anlatmaya çalıştım; rahatsızlanmışlar, çalışırken kaza olmuş dedim.
Sen yine unutmadın ve ertesi sabah kalktığında anne işçiler kurtulmuş mu dedin?
Bu satırları ileriki yaşlarında okuduğunda daha iyi kavrayacaksın, 301 kişi hayatını kaybetti kızım.
Çok fazla bir şey söylemeye sanırım pek gücüm yok.
Zaten çok şeyler söylendi, acılar paylaşıldı. Bu hepimizin ortak acısıydı.
Sana sadece şunu söylemek isterim ki, bizim buradan almamız gereken en büyük derslerden biri; tüketirken üretenlere saygı göstermek ve değer vermek olacaktır.
Sen de büyüdüğünde, bir meslek sahibi olarak işgücüne katıldığında aklında hep bu olsun.
Hem tüketici hem de üretici olarak, ya da bir işveren olarak, emek üreticilerine her zaman saygı göster. Onları önemse ve emeklerine değer ver. Sen de üretmeye başladığında sana da bu değerin verilmesini isteyeceksin zaten.
Giydiğin giysilerin, yediğin meyvenin, oynadığın topun, oturduğun evin, içtiğin sütün ve daha pek çok şeyin daha doğrusu tükettiğin ve tüketeceğin her şeyin altında yatan bir emek olduğunu sakın unutma…
Annen
