Yaren’imizin ağzından çıkan her kelime bizim için çok önemli bu aralar. Uzun bir süredir anne, baba, tezze (teyze), gitti, bitti kelimelerini kullanıyordu zaten. Son birkaç gündür ise bunlara yenileri eklendi.
Bir tanesi “Amin” kelimesi. Kelimeyi annemden öğrenmiş. Annem her sabah bizleri ve kardeşlerimi yolcu ederken Yaren kucağında dua okuyormuş. En son da yüksek sesle amin deyince bu kelimeyi hafızasına kaydetmiş. Şimdi dua okuyup amin dediğinizde o da sizinle birlikte amin diyor.
Diğer bir kelime ise”abi“. Kızkardeşim Burcu, erkek kardeşim İsmail’e evin içinde abi diyerek seslendiğinde öğrenmiş bu kelimeyi. Şimdi sık sık “abi” “abi” diyerek geziniyor.
En beğendiğim ise “on” kelimesini söylediği an. Asansörde inip çıkarken katları , rakamları sayıyoruz. Böylece de dokuz dediğinizde bir “ooon” diyor.
Bu ilk kelimelerin hepsi benim için çok değerli.. 🙂
