Kızımın doğumu ile birlikte kitaplığıma hızlıca çocuk gelişimi ile ilgili pek çok kitap girmeye başladı. Şimdi geriye dönüp baktığımda iyiki de okumuşum diyorum. Çok destek aldım bu kitaplardan. Elbette ki bazı şeyleri yaşayarak öğreniyorsunuz ve bazen hayat kitaplarda yazdığı gibi olmuyor ama yine de size önemli bir yol göstericilik yapıyorlar. Halen de bu tip kitapları okumaya devam ediyorum.
Geçmiş okuduklarım arasında olan bir kitap da Çocuklarla El Ele Ebeveynlik isimli bir kitaptı. Yazarının ismi ise Pam LEO. Çok iyi hatırlıyorum, kitapçıda gezerken bu kitabı tesadüfen görmüştüm ve kitabın ön kapağındaki yazı beni bu kitabı almaya yönlendirmişti.
“Tehdit, Zorlama Ve Baskı Yerine Gönül Bağı, Korku Yerine Sevgi İle Ebeveynlik”
Her şeyin temelinde sevginin yattığına inanan biri olarak bu kitabı okumam gerektiğini düşündüm. İyi ki de kitaplığıma bu kitabı kazandırmışım. Bir başucu kitabı olarak tüm anne ve babalara bu kitabı öneririm. Çocuğunuz hangi yaşta olursa olsun hiç önemli değil, bu kitap size çok güzel ipuçları verecektir.
Kitapta da söylediği gibi, “Çocuğumuza nasıl davranırsak çocuk da dünyaya öyle davranır.” Bundan dolayı onlarla sevgi dolu bir bağ kurmak çok önemli. Bunu bir ebeveyn olarak başardığınızda çocuğunuz da dünyaya karşı sevgi dolu olacaktır.
Kitapta not aldıklarımın bir kısmını sizlerle paylaşmak istedim. Geri kalanlar için kitabı okumanızı öneririm.
- Her çocuğun en büyük duygusal ihtiyacı kendinden başka en az bir insanla güvenli bir bağ kurmaktır. Ebeveynler olarak en önemli görevimiz, çocuklarımızla güçlü ve sağlıklı bir bağ kurmak ve bu bağın sürekliliğini sağlamaktır.
- Çocuklarımızla güçlü bir bağ kurmak için asla geç değildir.
- Hiçbir zaman mükemmel çocuklar yetiştiren mükemmel ebeveynler olmayacağız ama bizler kendi çocuklarımız, kendimiz ve dünyamız için nasıl daha iyiye ulaşabileceğimizi öğrenebiliriz.
- Bağlantı kurmak, baskı kurmaktan daha güçlüdür.
- Baskıcı ebeveynlik, işleri kısa zamanda yola koysa da güçlü bir bağ oluşturmaz
- Çocukların duygusal ihtiyaçlarını karşılamak yetişkinlerin işidir. Yetişkinlerin duygusal ihtiyaçlarını karşılamak ise çocukların işi değildir.
