Geçenlerde kızımın dolabında bir kalem arıyordum, bir baktım ki benim 6 aydır aradığım oklavam dolapta. 🙂 “Annecim bunun burada ne işi var” dedim, “onunla oyun oynuyorum lütfen alma” dedi. Yazın da bana 10 adet bulaşık süngeri, 8 adet kolonyalı mendil aldırtmıştı, bebeklerine koltuk yapmak için. 🙂
Babası geçen seyahat dönüşü oyuncak almış kendisine, oyuncağı kutusundan çıkardı, daha sonra da “Anne kutuyu atma, ben onu televizyon olarak kullanacağım” dedi. Kutu bizimle birlikte yaşıyor şu anda, kendisi ile aile dostu olduk. 🙂
Bunun dışında odasında, boş kolonya şişesi, parfüm şişesi var. Bir araştırsam başka şeyler de çıkar, eminim 🙂
Bunları neden anlattım, bizim atık olarak gördüğümüz şeyler aslında çocukların hayal gücünü süsleyen çok önemli objeler. Ve aslında onların pahalı oyuncaklara öncelikli ihtiyacı yok. Onların hayallerini gerçekleştirmeye ihtiyacı var.
Geçenlerde küçük bir çocuğa hediye almak için bir oyuncakçı dükkanına girdim, o kadar çok şey vardı ki ne alacağımı şaşırdım. Bir çocuk buraya girdiğinde ise halini tahmin ediyorum, aslında tahmin etmenin dışında biliyorum, çünkü kızımla girdik mi bir daha çıkamıyoruz. Ama biliyorum ki aslında onların ihtiyacı olan tek şey hayallerini gerçekleştirmelerine imkan verecek olanakları sağlamak. Onlar yeri geliyor bir mukavva kutudan da harikalar yaratabiliyor.
Oyuncaklara kesinlikle karşı değilim, ben de faydalı olduğuna inandıklarımı, kızımın istediklerini eğer şartlarım uyuyorsa alıyorum. Ama çocuklarımızın asıl en büyük zenginliği düşleri, yaratıcı düşünceleri.
Bundan dolayı elinizde atmayı düşündüğünüz şeyleri çöp kutusuna göndermeden önce bir çocuğunuza gösterin; bu senin işine yarar mı diye bir sorun. Kesinlikle evet diyecektir, buna inanın.
Benim atmadan önce kızıma gösterdiklerim;
*Boş parfüm şişeleri
*Ayakkabı kutuları
*Makaralar
*Tuvalet kağıdı ruloları
*Tahta parçaları
*Kullanmadığım küçük kumaş parçaları
*Süngerler
*Boş krem kutuları
*Boş ilaç kutuları
*Kullanmadığım kavanozlar
Bunlara eklenecek daha pek çok şey vardır buna eminim. 🙂
