Çocuklarımız büyürken bizler için en önemli büyüme göstergesi boylarının uzaması ve kilolarının artışı oluyor ama bana sorarsanız büyüdüklerinin en önemli göstergelerinden biri de kullandıkları kelimeler. Her bir aşamada sarf ettikleri sözler, kurdukları cümleler farklılaşıyor ve o zaman büyüdüklerini daha iyi anlıyorsunuz.
Eski yazılarıma bakarken kızımın ilk kullandığı kelimeler ilgili bir yazı yazmışım. Unutmamak için yazmıştım bunları ve iyi ki de yazmışım. Okurken gülümsedim, o dönemde tek bir kelimenin bizim için ne kadar da önemli olduğunu hatırladım yeniden. Konuşması için çok çaba sarf ederdik ve söylediği ilk yeni kelimede havalara uçardık. Şimdilerde daha farklı tabi Bazen anlatmaya çalıştığı şeyleri işimizin arasında dinlemeye çalışıp, içinden bizim için en önemlilerini cımbızla seçer gibi seçiyoruz.
Çok soru sormaya başladıklarında susturmak istiyoruz, akşam eve yorgun geldiysek sohbetleri kısa kesmeye çalışıyoruz. Yani o doğduğunda söylediği ilk kelimeler bizi nasıl mutlu ediyorsa, konuşması için nasıl can atıyorsak, büyüdüğü zaman da daha az konuşması için uğraşıyoruz sanki.
Geçenlerde kendimi çok kötü ve rahatsız hissettiğim bir gündü, Okul çıkışında kızım bana birşeyler anlatmaya çalışıyor ama sanki hiç anlamıyordum. Bir ara dayanamadım ve “anneciğim lütfen bunları daha sonra konuşalım çok başım ağrıyor” dedim. Hemen sustu bizim ki. Eve gittik, baktım odasında bebekleriyle konuşuyor. Bana anlatamadıklarını bebeklerine anlatıyor galiba diye düşündüm ve kendimi çok ama çok kötü hissettim. Kendimi o gün kötü ve hasta hissettiğim için onu susturmuştum, belki de bana çok önemli birşeyler söyleyecekti.
Biraz toparlandıktan sonra yanına gittim ve önce özür diledim. Bana sarıldı ve sonra da heyecanla anlatmaya başladı. O gün okulunda nasıl da mutlu olduğunu, çok eğlendiğini, arkadaşlarının çok eğlenceli olduğundan bahsetti. Ve en son şu vurucu cümleyi söyledi, “Anne biliyor musun, bizim sınıf tam bir HABABAM Sınıfı gibi, çok keyifli bir sınıf” dedi. 🙂
Bunu söylediğinde çok şaşırdım ve güldüm. Onunla hiç Hababam Sınıfı hakkında konuşmamıştık. Sanıyorum bir kez birlikte filmini izlemiştik, sadece o kadar. Ve ben, bizim o hiç ölmeyecek meşhur Hababam Sınıfımızın kızım tarafından bilinmesine çok ama çok mutlu oldum.
Konuşma bittikten sonra kendi kendime düşündüm. Eğer hatamı anlayıp kızımla sohbet etmeseydim onunla bu güzel sohbeti yapamayacak ve son nükteyi hiç bilmeyecektim.
Evet, kelimeler ve cümleler büyümenin en keskin göstergesi bence. Bundan dolayı da hangi yaşlarda olurlarsa olsunlar çocuklarımızı hep dinlemek gerekiyor.
Ve Şair Pindarus’un dediği gibi;
Kelimeler, eylemlerden daha uzun bir ömre sahiptirler.
