“Çocuk olmadığın için beni anlayamazsın Anne, seçim yapmak gerçekten çok zor. ”
Onca oyuncağın karşısında dikilmiş ve hangisini alacağına karar verirken söyledi kızım. Aslında anlıyorum onu, seçim yapmak çok zor. O kadar çok çeşit oyuncak var ki…
Günümüzün en çok yıpratıcı olan süreci de bu galiba; her şeyde çok seçeneğimizin olması.
Çok fazla tasarım, çok fazla ürün, çok fazla program, çok fazla bilgi çok fazla… çok fazla…. vs. Sadece oyuncaklar için değil, diğer tüm tüketim ürünlerinde de geçerli bu.
Tüm bu fazlalıkların arasında ise kaybolup gidiyoruz.
Çocuklara inovasyon anlatırken, inovatif ürünleri örnek gösteriyorum, ilgilerini çeken şeyler olduklarında sordukları sorulardan iki tanesi mutlaka şunlar oluyor; Fiyatı nedir ve internetten alabiliyor muyuz?
Oyuncak dünyası da böyle çok seçenekli bir dünya işte. Bir karakterin yüzlerce versiyonu var. Evi, arabası, atı, evcil hayvanları var… Gelinliklisi, mayolusu, spor kıyafetlisi var.
Bir evin onlarca modeli ve boyutlusu da var. Konuşan bebekler, havlayan köpekler, uçan arabalar, dronlar var.
En kötüsü de bir tanesini aldığınızda çocuğun aklının hep diğerlerinde kalması. Bu da aldığı oyuncağın keyfini ve mutluluğunu daha kısa süreye sığdırıyor. Çünkü hedef bir sonraki oyuncağı almak.
Küçüklüğümde bir oyunumuzda dünyayı üzerinde yıldız resimleri olan bir toptan yapmıştık, gezegenler de yandaki inşaatın bahçesinde bulunan ahşap parçalarıydı. Evlerimizi de toprağı ellerimizle şekil vererek inşa ederdik.
Şimdi bunlara hiç gerek kalmadı, roketlerin, gezegenlerin alası var. Muhteşem dört katlı evler, tüm dekorasyon ürünleri var.
Üretime, çeşitliliğe karşı bir insan değilim ama bu kadar çok şeyin içinde nasıl kaybolup gitmemek gerektiğini, elimizdekilerle mutlu olmak gerektiğini, bazı şeyleri bizim de tasarlayıp üretebileceğimizi çocuklara öğretmek gerekiyor sanırım.
Yeni neslin bu öğretiye ihtiyacı var. Bizim zamanımızda bunun için ekstra bir desteğe ihtiyaç yoktu ama şimdiki neslin böyle bir desteğe ihtiyacı var. Ne dersiniz?
