Bir defteri var kızımın, ara ara minik hikayeler ve günlük tarzı düzenli olmayan yazılar yazıyor. Aslında düzenli günlük yazmasını umut etmiştim defteri bana aldırdığında. Ama şu anda öylesine takılıyor.. Önemli değil dedim kendime.. Bir defteri olmasını istemesi bile benim için önemliydi.. Geçen gün kitapçıya gittiğimizde kendime bir defter alacaktım, baktım eline bir kilitli günlük defteri almış, “Anne bundan istiyorum” dedi.. Önce itiraz ettim. “Bir defterin var ve sen ona henüz düzenli yazılar bile yazmıyorsun, önce o defteri bir dolduralım sonra bu defteri alırız” dedim.
“Ama bu defterin bir farkı var, kilitli anne, ben de kilitli bir defter istiyorum” dedi hemen. O an kendme geldim.. Defter değil, Kilitli Defter istiyordu..
“Neden kilitli olmasını istiyorsun?” diye sordum, “Çünkü sadece kendimin okuyacağı özel şeylerimi yazacağım” diye cevap verdi.
Benim ki de soru yani.!!
Aldın mı cevabını Çiğdem dedim kendime.. Ve kızın büyüyor dedim. Yani bu kilitli defteri alman lazım..
Aldık da.. İlk yazısını yazdı,ama geldi bana okuttu.. Gülümseyerek okudum.. Büyüdüğünü fark ettim yeniden..Bazen unutuyoruz büyüdüklerini.. Sadece kendisinin göreceği ve okuyacağı yazıları olan, anılarını yazacağı bir defteri olmasını istemişti. İlk yazısı da onunla birlikte geçirdiğimiz gezdiğimiz günü anlatan bir yazıydı.. O gün onunla çıktığımız alışverişi yazmış , aldığımız şapkanın onu nasıl da mutlu ettiğini, benimle ne kadar güzel bir gün geçirdiğini yazmıştı..
Ben bu yazıyı yazarken o da defterine diğer yazısını yazıyor. “Bundan sonrakileri okutmasam olur mu Anne” dedi.. “Tabi zaten okutma dedim.. Önemli olan yazman.”.
Hiç merak etmiyor musun? diye soruyorsanız, siz ne diyorsunuz, ölüyorum meraktan… 🙂
Artık size okutulmayan yazılar yazılmaya başlanıyorsa, o minik bebeğiniz büyüyor demektir..
