Geçenlerde iki kitap kurdu arkadaş bir araya geldik ve başladık sohbet etmeye. Uzun zamandır da birbirimizi görmüyorduk. Sohbet sırasında masamızın üstünde de bir sürü kitap vardı. Arkadaşım, uğradığı sahaftan aldığı kitapları gösterdi bana. Bir tanesini de benim için almıştı ki, okumayı çok istediğim, hatta kızımla okumayı planladığım bir kitaptı; Aziz Nesin’in “Şimdiki Çocuklar Harika” Kitabı.
Bu sohbette bir fark ettim ki, bu hayatta bana en çok pozitif enerji veren şeylerden biri de kitaplar oldu. Okumaktan keyif aldığım gibi, kitabevlerinde yaptığım keşiflerden, ayaküstü okuduğum kitaplardan, dostlarla yapılan kitap sohbetlerinden hep keyif aldım. Bunların bana verdiği enerji inanılmaz yüksekti.
Okudukça keşfettim, keşfettikçe yazdım, yazdıkça yeniden öğrendim. Hep birbirini besleyen bir çember gibiydi bu durumdu.
Katıldığım bir eğitimde, katılımcılardan biri genç yaşlarda bir bayandı, kendini tanıtırken “hiç kitap okumam ama şu an kitap yazıyorum” demişti. Kitap okumayan bir kişinin kitap yazmasını ben halen bile anlayamam. Bu benim düşüncem.
Kızımla yaptığımız kitap sohbetlerinde de ona söylediğim şey hep şu oldu; “Bu hayatta zengin bir düşünce gücüne sahip olmak istiyorsan çokça okumalısın”.
Annemin oturduğu evin tam karşısında küçük bir Emekliler Çay Evi var, emekliler (çoğunluk erkekler) gelip otuyor, çay içiyorlar, sohbet ediyorlar, tavla oynuyorlar. Ama hiçbir zaman kimsenin elinde ne bir kitap ne de bir dergi gördüm. Okumuyorlar yani. Oysaki bu tür yerlerde minik bir kütüphane olsa ve insanlar okumaya da zaman ayırsa. Emekli olur muyum olmaz mıyım bilmiyorum ama böylesine tüm gün boş olacağım bir yaşamım olsa sanıyorum deliler gibi okurdum. Çünkü okunacaklar listemde o kadar çok kitap var ki.
Nobel Ödüllü İngiliz Yazar Doris Lessing’in bu anlamda güzel bir sözü vardır;
Yaşam, okunması gereken kitapları okumaya bile yetmiyor.
Canım annem 70 yaşında, tüm gün torun bakıyor ama akşamları kendinle kaldığı zamanlar benden aldığı kitapları okuyor. Yani insan isterse yapar.
Bir yerde okumuştum, kime ait bilmiyorum; “Boş zamanlarda kitap okunmaz, okumak için zaman yaratılır” yazılıydı. Bence çok da doğru bir söz.
Çocuklarımızın okumasını istiyorsak da önce biz okumalıyız. Çünkü onlar gördüklerini öğreniyorlar.
