Anneliğin en zor taraflarından biri de çocuklarınızın kalbinin kırılmasına şahit olmak. Onun acı çektiğini görmek ve kalp kırıklığının akıttığı gözyaşlarına şahit olmak gerçekten çok zor bir deneyim. Tüm okuduğunuz, dinlediğiniz bilgiler de uçup gidiyor zihninizden ve çaresizce kalbi kırık çocuğunuz için ne yapabileceğinizi düşünüyorsunuz. Ben çok zorlandım, onu söyleyebilirim.
Bu sene Yaren ortaokul öğrencisi oldu. Onun için farklı bir dönemdi, yeni bir sınıf ve yeni arkadaşlıklar kurmaya çalışmak. Uyum sağlamada zorluk çekti. Çok sevdiği arkadaşları ile aynı okulda ayrı sınıflara düşmek onu biraz zorladı. Yeni sınıfında yeni arkadaşlıklar kurmaya çalışırken de kalbi kırıldı birkaç kez. Hiçbir kimsenin suçu yok, bunlar çok doğal süreçler biliyorum. Kızım da büyüyor ve yeni duygusal deneyimler yaşıyor. Yaşayarak öğrenecek ve kalbi de kırılacak çoğu zaman.
“Eyvah Kalbim Kırıldı” kitabını da geçen hafta Çukurova Kitap fuarından tam da bu sebeple almıştım. Hem ona hem de kendime okumak için. Aynı günün akşamına uyku öncesi birlikte okuduk kitabı. Daha doğrusu ben okudum o dinledi. Sonra o okudu ben dinledim. Hikaye ve resimler kesinlikle çok güzel. Hikayenin kahramanı Kalben’in de yaşadığı bir olay nedeniyle kalbi kırılıyor ve kendince bunun için çözümler arıyor. Çözümü de keşfediyor sonunda.
Kitabı okurken kızım birden ‘Anne benim de çok kalbim kırıldı bu son zamanlarda” dedi. İlk kez sözlü olarak bunu ifade etti bana.
Bu kitap bizim kırık kalbimize çok iyi geldi. Hem resimleyen hem de yazan sevgili Elif Yemeni’ciye çok teşekkürler. Yaren’in ilgisini çeken bir nokta da bir kitabı hem yazıp hem resimlemek kısmı oldu. “Bir insan ikisini de bu kadar güzel yapabilir mi?” diye sordu. “Evet yapabilir” dedim ben de.
İnsan istersen herşeyi yapabilir.
