İtiraf ediyorum eve Yaren’in okulundan ilk davet mektubu geldiğinde, fikre çok bayılmıştım ama benim altından kalkacağım birşey değil diyerek yarışmaya katılım için bir cevap vermemiştim. 23 Nisan günü kutlamalarına özel “Atık Materyaller ile Kostüm Tasarım Yarışması” na katılım için velilere gönderilen davette, tasarlanacak bir kostüm ile yarışmaya katılabileceğimiz yazıyordu.
Ben tasarım ve dikim işlerinde hiç ama hiç başarılı bir tip olmamışımdır. Düğme bile dikmek benim için felaket bir şeydir. Zaten dikilen düğme de işin sonunda felaket olur 🙂 İşte bu nedenle gelen davete cevap vermek aklımın ucundan hiç geçmedi. Ta ki okuldan arkadaşım beni telefonla arayıp, “Çiğdem, Yaren’le sizi de yazdım, kesinlikle katılıyorsun” deyinceye kadar. Arkadaşlar için boynum kıldan ince deyip tamam dedim. Hadi bir maceraya atılalım o zaman.
Ve hızla google, pinterest tarandı. Örnekler, tasarımlar incelendi ve destekçim Annem ile bir tasarıma karar verip çalışmalara başladık. Aslında geri kalanını Annem tamamladı dersem doğruyu söylemiş olacağım. Dediğim gibi düğmeyi bile dikemeyen bir kişi olarak bu işin altından tek başıma çıkamazdım.
Materyallerimiz daha çok hediye paketleri ve naylon poşetler üzerineydi.
Tabii 23 Nisan geldiğinde çok ama çok heyecanlıydık. Birinci olmak gibi hiç düşüncemiz yoktu katılmak bile bizim için çok eğlenceliydi ve çok güzel bir deneyimdi. Kızım da öylesine heyecanlıydı ki anlatamam.
Çok ama çok güzel ve emek verilmiş kostümler vardı. Tek kelime ile hepsine bayıldım. Müthiş fikirler uygulanmıştı.
Son olarak tüm çoçuklarımızın 23 Nisan bayramını kutluyorum. Onlar bizim geleceğimiz.
