Uzun zaman olmuş yazmayalı, bu mekânı unuttum sanmayın. Her gün girip baktım, yazdıklarımı zaman zaman okudum. Çok nedeni var bu sürede yazmayışımın ama önemli değil boş verin. Zamanı gelince kelimeler de geliveriyor hemen. Ama zamanı değilse hiçbir şey yazamıyorsunuz, çok isteseniz de.
En son Anneler gününde yazdığım yazıyı okudum az önce. Annem için yazmıştım. Çok şükür ki, bir yılımı da onun varlığı ile geçirdim. Yine hep yanımızdaydı. Çok koşturdu bu sene, oradan oraya gitti. Üç çocuk, iki torun derken, herkesin derdine derman olmaya çalıştı. Bazen nereye yetişeceğini bilemedi.
İlk defa bu sene çok yorgun gördüm onu. Ama ne zaman sorsam, “hayır yorgun değilim, ayaklarım ağrıyor biraz, dinlenirsem geçer önemli değil” dedi. Ama biliyordum ki aslında çok yorgun.
Annelik de böyle bir şey işte.
Çocuklarımız için,
Asla kaldıramam dediğin zorluklara dayanırsın
Yapmam dediğin şeyleri hiç düşünmeden yaparsın
Gitmem dediğin yerlerde kendini buluverirsin
Hayatta görüşmem dediğin kişilerle görüşürsün
Anneliğin bana öğrettiği en önemli şey, büyük konuşmamak gerek olduğu olmuştur 🙂
Ama öyle bir an gelir ki, tüm zorluklar sıfırlanır gözünüzde. Dün kızım boynuma sarıldı ve dedi ki, “Anne keyfin yok galiba sana sarılayım da keyfim sana bulaşsın, iyi ki benim annemsin çok şanslıyım” dedi.
Daha bundan ötesi var mı? Hayır yok. 🙂
Tüm Annelerin Anneler Günü Kutlu Olsun..
