Bir fark ettim ki tam bir ay olmuş yazı yazmayalı.
Havalar çok sıcak memleket epey boşaldı, herkes yayla deniz derken kaçtı gitti ama ben halen buralardayım. Bizi bu sıcaklarda buralara bağlayan en önemli neden ise sevgili Yağız’ımızın ailemize katılacak olmasıydı.
Annelik kadar güzel bir duygu olan “hala” olma duygusunu 2 gün önce minik Yağız’ımızın hayata merhaba demesi ile tatmış oldum. Tarif edilemez bir duygu bu 🙂 Bugün bile işten çıkar çıkmaz kendimi Yağız’ın yanında buldum. Akşam yemekte kızımın : “Anne bugün Yağızı hiç görmedim, günüm çok sıkıcı geçti” demesi ise herşeye bedeldi. 🙂
Evimizin karşı tarlasında birlikte oyun oynadığım, bisiklet sürdüğüm, okul zamanında el ele tutuşup birlikte okula gittiğim erkek kardeşim artık bir baba oldu. Zamanın ne kadar hızla geçtiğini böyle zamanlarda daha bir fark eder oluyorsun.
Sevgili Yağız’ımız hoş geldin 🙂
Hep mutlu ol ve sevgi dolu ol. Bu dünya sana güzellikler sunsun sen de ona sevgini ver.
Hoş geldin miniğim, ömrün güzel olsun 🙂
