Tatilde boş duramadım ve gözlemlediğim anne babalardan çok sık duyduğum cümleleri bir yere not aldım. Üstelik bu daha çok Türk anne ve babalardan duyduğum cümlelerdi. Neden mi not aldım? Önce duyduklarımı aşağıda bir listeleyeyim.
Oğlum, ve/veya kızım dur uğraşma artık ben yaparım..
Başıma iş çıkarma şimdi..
Ne uğraşıyorsun bununla artık yeter, bir şey yok bunda..
Sessizce otur ve bir şeyle uğraşma. Sadece bekle…
Boş işlerle uğraşma,
Başıma icat çıkarma…
Kumlarla oynama üstün kum olur temizlemek çok zor… ( denizdeyiz bu arada..)
Başka arkadaşlarını rahatsız etme, gel buraya..
Koşma terlersin hasta olursun….
Zıplama artık yeter..
Fazla yüzme yorulursun..
Kedi ile oynama, ısırabilir…
Toprakla oynama elerin kirlenir..
O elindeki nedir, bırak onu çabuk işe yaramaz o..
Sen gidemezsin ben seni götürürüm.
Sen yapamazsın şimdi, ben hallederim.
İnsanları rahatsız etme, gel buraya..
Sen bunu deneme korkarsın şimdi.
Oraya gitme, bir şey yok orada..
Sen götürme onu şimdi, dökersin
Denize girme şimdi, ne yapacaksın orada..
Fark ettiniz mi ne kadar da çok yapma, etme ve gitme diyoruz. Tam da üstüne basarak başıma iş çıkarma, icat çıkarma diyoruz.
Doğayı keşfetmesini engelliyoruz, ellerin kirlenir, kum olur kirlenirsin diyoruz.
Korkak yetiştiriyoruz, gitme hasta olursun, yapma yorulursun diyoruz. Daha denemeden çocuğuna dur yapma sen korkarsın diyen anne ve babalar gördüm ben. Çocuk yapmak ve denemek istiyor oysa. Bir sonrakine çocuk soruyor :”Anne ben korkar mıyım diyor” ve anne – baba tekrar vurguluyor : “evet sen çok korkarsın..”
Onların yaratıcılığını öylesine öldürüyoruz ki, öylesine korkak yetişmelerine izin veriyoruz ki, sonra da onlardan gelecekte çok şey bekliyoruz.
Bırakın keşfetsinler, bırakın gözlemlesinler, bırakın cesaretle hayata “Merhaba Ben Varım” desinler…
Bırakın Özgür Olsunlar, Yaratıcı Olsunlar…
