Annem bankada çalışan,yöneticilik görevleri de üstlenmiş bir kadındı. Çoğu zaman kreşten en son kardeşimle birlikte çıktığımızı bilirdim. Kasaya baktığı günler genelde geç gelirdi. O zamanlar bilgisayar da yok, herşey elle ve hesap makineleri ile hesaplanıyor, düşünün yani.. Erkek kardeşimle birlikte kreşte büyüdük, yazın da halamlar baktı, babaannem baktı.. Böyle büyüdük gittik yani 🙂
Şimdi düşünüyorum o dönemden aklımda kalan hiçbir olumsuz duygu yok. Sadece annemin bir an önce eve dönmesini isterdik.. Özlerdik elbette. Ama annemin çalışan ve üreten bir kadın olmasını severdim. Onu örnek aldım hep.
Bir de en çok annemin o güzel giyimleri, bakımlı olduğu günler aklımda. Severdim onu öyle görmeyi. Kendine bakardı, kilosuna dikkate ederdi falan. Üstelik çok zor günler geçirmesine rağmen.
Şimdi ben de bir çalışan anneyim, zaman zaman kızım bana şu soruyu soruyor, “Anne sen niye çalışıyorsun? Çalışmazsan daha iyi değil mi?” verdiğim cevap hep aynı oluyor; “Ben çalışmadan duramam, böyle mutluyum” diyorum. Daha sonra da çalışmanın verdiği mutluluğu anlatıyorum.
Ama elbette zaman zaman da onun gözünden bakmaya çalışıyorum.Sonuçta onun da istekleri var, hayalleri var.
Geçenlerde kızıma, “Artık okul yaklaşıyor erken yatma erken kalkma düzenine başlayalım” dedim, “Yaz boyunca sen işe giderken ben zaten erken kalktım, hangi düzenden bahsediyorsun anne” dedi. Üstelik bir buçuk yıldır girişimci bir kadın olarak bazı zamanlarımı ona göre ayarlama imkanını bulduğum halde.!
Ne cevap verdiniz diye soracak olursanız, koca bir hiç. Zaten söylediğim şey de mantıksızdı galiba 🙂
Çalışan bir anne olarak zaman zaman sıkıntılar yaşıyorum elbette ama bunun bana verdiği hiçbir suçluluk duygusu olmadı.. Bazı şeyleri kaçırdım, bazı şeyleri kaçırmamak fedakarlıklar yaptım, ama pişman olmadım.
Geçenlerde “Anne bir yazar çocuğu olmak çok güzel bir duygu” dedi kızım. “Hem de Mühendissin ve kendi işin var” diye de ekledi. Şaşırdım ve ben kendime bile böyle bakmamıştım. Ama onun yüzündeki mutluluk ve gururu görmek çok ama çok güzeldi. İyi ki üretiyormuşum dedim. 🙂
Bir şeyi de belirtmek isterim ki; İster bir kurumda çalışan olun, isterse bir girişimci, isterse de evde çocukları ilgilenen bir kadın olun, hiç fark etmez. Önemli olan bir şeyler üretmek, kendinizi geliştirmek. Bunun çocuğunuza en güzel örnek olacağını söylemek istiyorum.
Not: Bence kızım da ilerde bu erken kalkmaları hiç hatırlamayacak. 🙂
