2 Yaş Sendromu

• Ağlama krizleri

• Olur olmadık şeylere “Beniimmmmm” diyerek sahiplenmesi ( Bir gün alt bezini değiştirirken kakalı bezine bile sarılıp “benimmm” dedi. Koptum yani)

• İnatlaşmalarımız

• Üstünü giydirirken, dışarı çıkarken, oyun oynarken hep bir ağıt ve inat davranmalarımız

• Yemek sorunlarımız

Yani her şey son sürat gidiyor……..

Bende de çok sabır yok galiba artık. 33 yaşında anne olmanın belki bir dezavantajı. Bundan bir 10 yıl önce Yaren hayatımıza girebilseydi, ben daha mı farklı olurdum, daha sabırlı mı olurdum bilemiyorum. Ama şimdi belli bir noktadan sonra her şey kopuyor bende. Yarenle inatlaştığımız zaman ve istemeden de olsa sesimi yükselttiğimde hiçbir şey düzelmiyor zaten. Her şey daha da kötüleşiyor.

Özellikle biz işten döndükten sonra ve hafta sonu bambaşka bir Yaren var sanki. Bambaşka diyorum çünkü ona bakan annem ile konuştuğumda hafta içi biz yokken kendisine böyle davranmadığını söylüyor. Yani Yaren, şuanda ne yapıyorsa bize yapıyor. Dün karşı komşum da sordu bana. Yaren’in bir huzursuzluğu mu var diye. Ağlamalarımız, bağırmalarımız ona kadar gitmiş bile. Ben de anlattım ona durumu.

Özellikle bu son on günümüz çok kötüydü. Aslında benim için kötüydü demek daha doğru. İşyerinde işlerin yoğunluğu, kalan zamanda Yaren’in sendromluk davranışları beni çok ama çok yordu.

2 yaş sendromunu her çocuk kendine göre farklılık gösterse de mutlaka bir şekilde yaşıyor biliyorum, Ama bizde durum biraz daha karışık. Yaren bir tüp bebek çocuğu. Aramıza zorlu tedavi süreçleri, uzun ve stresli bekleyişlerden sonra katıldı. Evlendikten 8 sene sonra aramıza katılan küçük bebeğimize tabii ki ilgi de aşırı oldu ve oluyor da. Aslında ben elimden geldiğimce normal davranmaya çalışıyorum ama ailemizin diğer fertleri maalesef bu şekilde davranmıyor. Hak veriyorum onlara. Zaten ben bile kendimi kaptırıyorum bu sürece.

1270 gr doğan Yaren bir aylık küvezde geçirdiği zaman sonrasında eve geldiğinde 1500 gramdı. Doktorumuz bir süre ona evde özel bir bakım ortamı sağlamamızı söylemişti. Her şey son derece sterildi. 2-3 ay Yaren’i dışarı çıkarmadığımız gibi, eve misafir de kabul etmemiştim. Tabii eve geldiği zamandan itibaren Yaren’e verilen aşırı ilgi ve sevgiyi burada anlatmam gereksiz. Şimdi Yaren 26 aylık ve kendisine verilen bu aşırı ilgiyi de biraz kullanıyor bana göre. Zaman zaman gösterdiği şımarıklıklar bu sebepten.

Geçenlerde Iraz‘ın yazısını okudum. Her şeyi ne kadar da doğru anlatmış. Keşke düzenleyeceği seminere benim de katılabilme imkânım olsaydı ama Adana’da ikamet etmem ve o tarihte de şehir dışı yolculuğu benim için imkânsız. Ama Sedef Hanım ile bugün konuştuk, Iraz Toros Suman’ın Adana’da bir seminer vermesi için gerekli çalışmalara başlayacağız..

İnternetten sipariş verdiğim Ginny Graves’in İki yaşındaki çocuğunuz büyürken ve Üç dört yaşındaki çocuğunuz büyürken kitaplarını da dört gözle bekliyorum, hemen okuyacağım.

Ama yine son sözüm “Canım bebeğim iyi ki varsın, herşeye değersin.”