Ben veya kardeşlerim hastalandığımızda annem hep “keşke sizin yerinize ben hasta olsaydım der”. Annem hep böyle söylediğinde “saçamalama anne, sadistleşme” derdik. Ama şimdi onu o kadar çok iyi anlıyorum ki. Yaren’im yaklaşık 10 gündür hasta. Önce kulak ağrımız başladı. Ve bunu bize söyleyen de kendi oldu. Kulağım ağrıyor demesi ve hiçbir şekilde dokundurtmaması ile birlikte hemen doktoromuza koştuk. Sağ kulağında hafif bir enfeksiyon başlangıcı vardı. Ağrı kesici ve antibiyotik ile tedavimize başladık. 1 hafta süren tedavi sürecinden sonra da kontrole gittiğimizde doktorumuz bize sevindirici haberi verdi. Herhnngi birşey yoktu ve ilaçları bırakabilirdik.
Ancak iki gün sonra bu sefer de kusmalarımız başladı ve ne olduğunu anlayamadık. O hareketli kzıım birden sessiz biri oldu. Başını ise ilk bulduğu yastığa ya da mindere koymaya başladı. Doktorumuzu yine aradık bu sefer de bulantı ilacı verdi, bir süre kullanmamızı eğer geçmezse kendisine getirmemizi istedi. Onu da 3 gün kullandık ve sonunda bunu da atlattık. Fakat bu sefer de en kötüsü başladı. Yaren bir türlü çişini yapmak istemiyor ve ağrıyor diye ağlamaya başlıyordu. 2 gündür bu şekildeyiz. Doktor, idrar tahlili istedi ama yaptırabilene aşk olsun.
Yaren’in doktor ve hastane antipatisi çok kuvvetli olduğu için bunu yapmamız mümkün olmadı. Hastanenin verniş olduğu ne idrar tahlili kabına çişini yaptı ne de poşet sondayı takmamıza izin verdi. Baktık ki olmayacak doktorumuz durumu anlatık ve onun önerisi ile antibiyotik ve ağrı kesici tedavisine başladık.
Bugün de yine çok sızlandı ve çişini öğlene kadar yapmadı. Gözümün önünde “anneeee” diyerek ağlamasına ve kıvranmasına hiç dayanamıyorum.
Ve keşke onun yerine ben hasta olsaydım diyorum.
